ετάρτη, 26 Αυγούστου 2009
(μεγαλώστε, απολαύστε φως)
είπα
έχω χαθεί ..
.
.
.
δείξε μου
είπες
πώς ν’απλώσω χέρι..
.
κι όσο αργούσε η σιωπή μου
άπλωσες αγκαλιά
.
η φωτογραφία του à la recherche de l’absolu …(μεγαλώστε την για το φως της)
–
[play, για ν’ακούσετε το γραμμόφωνο ]
Hypericum Perforatum 
Μεγάλη ιστορία
Με καλό τέλος
Οι υποδείξεις
Αποδείχτηκαν
Περιττές.
Eγω παλι εζησα το αντιθετο…
Μια καλημερα θ’ αφήσω…
Τσαλαπετεινός,
‘Μεγάλη ιστορία’
μα κάτω απ’την τελευταία αράδα
μια λέξη κουδούνιζε
ή καλύτερα
σφυροκοπούσε
ένα ‘τότε’
μπήκε και βγήκε
φορές και φορές
το τέλος είναι άδηλο
οι σκιές στη σπάλα πολλές..
κι ακόμη
δεν μπορώ να χαρώ
όσο
αυτής της επίσκεψης της πρέπει
είναι που δεν σε περίμενα πια
Μαρία Νικολάου,
δεν γίνεται να διαλέξεις
δέχεσαι ό,τι είναι
κι ούτε να πεις
ποιο είναι καλύτερο
καλημέρα
μη στέκεσαι μόνο
στα ίχνη που φαίνονται
Τσαλαπετεινός,
το ψυχανεμιζόμουν
αν πω
είναι ψέμα
υπήρχαν δεμένες
κλωστές βεβαιότητας
Δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από τα μάτια της φωτογραφίας. Τι πρόσωπο είναι αυτό!
Το μεγάλωσα και κάθομαι και το χαζεύω.
Αυτό είναι σωστό happy end…
Καλημέρα.
Το δράμα του… αναποφάσιστου μικροαστού ψηφοφόρου. Θα καταφέρει να ξεφύγει από τον πατερναλιστικό παλαιοκομματικό εναγκαλισμό για να ρίξει «καυτή» ριζοσπαστική ψήφο στην κάλπη; Η ιστορία όπως πάντα θα δείξει…
Συνοδοιπορος,
τελικά
είμαστε μάλλον οι μόνες
που εκτιμήσαμε τη φωτό
:)
Μάνος,
σωστό happy end…
δεν ξέρω
happy φάση μου μοιάζει
κι ίσως το ‘happy’
να μην είναι και αυτοσκοπός
καλό απόγευμα και σε σένα
tsalapeteinos,
αφού σου έχω ζητήσει
να βγάζεις τα σπιρούνια στην πόρτα
τι τάχα να σ’απαντήσω τώρα
η ιστορία θα δείξει
αλλά μάλλον όχι σ’εμάς