This entry was posted on Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009 at 00:49 and is filed under 032.- με ταξίδεψες. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
You can leave a response, or trackback from your own site.
Πόσο μακρινό μπορεί να είναι το ταξίδι όταν είναι επιτόπου και πόσο πάλι επιτόπου αν καιείναι μακρινό. Το βρηκα εξαιρετικό. Σας διαβάζω συχνά στον Τσαλαπετεινό.
Καλό σας βράδυ
αυτό το δικό σου
μοιάζει λιγότερο αισιόδοξο
ωστόσο
κάποιες φορές
εδώ σε μένα
στα κρυφά
μου φάνηκε να σου ξέφυγε
μια σπίθα χαράς
άστης ένα μικρό μονοπάτι..
ένα επιτόπου ταξίδι
μπορεί να είναι πολύ μακρινό
γιατί το ξέρεις
πως είναι σίγουρα ταξίδι
πέρα από κάθε αμφιβολία
κάποιος
μπορεί να σε πάρει πολύ μακριά
γιατί το μπορεί
και γιατί του αφήνεις δρόμο
καλωσορίσατε
Ως την άκρη του τίποτα… και μετα θα αφήσω το χέρι σου…
Το ζησα κι αυτο.
Ταξίδι σε ταξίδι… μία ζωή που μοιράζεται είναι ζωή… που δεν είναι χαμένη… αλλά τουλάχιστον ταξιδεμένη
Πόσο μακρινό μπορεί να είναι το ταξίδι όταν είναι επιτόπου και πόσο πάλι επιτόπου αν καιείναι μακρινό. Το βρηκα εξαιρετικό. Σας διαβάζω συχνά στον Τσαλαπετεινό.
Καλό σας βράδυ
Μαρία Νικολάου,
αυτό το δικό σου
μοιάζει λιγότερο αισιόδοξο
ωστόσο
κάποιες φορές
εδώ σε μένα
στα κρυφά
μου φάνηκε να σου ξέφυγε
μια σπίθα χαράς
άστης ένα μικρό μονοπάτι..
odiporos,
ωραία το έθεσες
‘αλλά τουλάχιστον ταξιδεμένη’
δεν είναι καθόλου
μα καθόλου λίγο
καλωσόρισες
θα έχεις περπατήσει πολύ..
ippoliti-ippoliti,
ένα επιτόπου ταξίδι
μπορεί να είναι πολύ μακρινό
γιατί το ξέρεις
πως είναι σίγουρα ταξίδι
πέρα από κάθε αμφιβολία
κάποιος
μπορεί να σε πάρει πολύ μακριά
γιατί το μπορεί
και γιατί του αφήνεις δρόμο
καλωσορίσατε
Σου φάνηκε…