αναζητώντας τον παρόντα χρόνο

το πρωτότυπο, στα γαλλικά (μεγαλώστε)

επιθυμώ χωρίς ανάπαυλα
ως την απόγνωση
επιθυμώ τον παραισθησιογόνο έρωτα
ψευδαίσθηση μοιράσματος έξω απ’το χρόνο
μοιράσματος με τους όμοιους
που έζησαν κάποτε
και που θα ζήσουν όταν δεν θα υπάρχω

ζητώ μερίδιο από την τέχνη
που πάντα ανήκε στους ιδιοφυείς
την τέχνη των παιχνιδιών των πιο επικίνδυνων
εκείνων που ανθίζουν στα όρια τα άπιαστα της ύπαρξης
που όλοι λυσσάνε να δρασκελίσουν
εκεί που καθένας μεθά
με φευγαλέες εκδρομές στο επέκεινα
εκεί που καθένας υπάρχει
μονάχα για ν’αγγίξει τον απαγορευμένο καρπό

η ζωή παραμονεύει την καταστροφή:
ενός σώματος
που προκαλεί αδιάκοπα την άβυσσο του θανάτου και της ειρήνης
η ζωή παραμονεύει την καταστροφή:
μιας ψυχής
που γλύφει αχόρταγα τις όχθες της τρέλας
καθώς τις ζωντανεύουν ανεπαίσθητα οι σκιές των σειρήνων

–

–

Απόδοση στα ελληνικά στις 26 Μαρτίου 2011

[ play, για ν’ακούσετε το γραμμόφωνο ]

Advertisement

το μέλι των παραισθήσεων

Στο Νεπάλ κυνηγούν το μέλι της σφίγγας, που επηρεάζει το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα (ατροπίνη).

Βλέπετε το trailer του ντοκυμανταίρ του Raphaël Treza.

– Fifteen cases of atropine poisoning after honey ingestion
– Mad honey poisoning-related asystole
– Jimson Weed Dangers : Backyard weed is hazardous hallucinogen
– Atropine

–

–

–

–

–

Παρίσι, 29 Αυγούστου 1900

Ο Thomas Edison γύρισε αυτό το 8λεπτο φιλμάκι,  με την ευκαιρία της «Παγκόσμιας Έκθεσης».

Πηγή

.

Το trailer της έκθεσης: στο 48» βλέπετε το ελληνικό περίπτερο.

το «πλάνο» της Έκθεσης (μεγαλώστε το)

.

.

.

.

.

φθινοπωρινό … (δεν γίνεται πιο..)

.

«Les Feuilles Mortes» « Τα Νεκρά Φύλλα »

.

Oh! Je voudrais tant que tu te souviennes Ω ! Πόσο θάθελα να θυμηθείς

des jours heureux où nous étions amis ευτυχισμένες μέρες που ήμασταν φίλοι
En ce temps-là la vie était plus belle Τότε η ζωή ήταν πιο όμορφη
et le soleil plus brûlant qu’aujourd’hui κι ο ήλιος πιο καυτός από σήμερα
Les feuilles mortes se ramassent à la pelle… Τα πεσμένα φύλλα μαζεύονται με το φτυάρι…
Tu vois je n‘ai pas oublié Βλέπεις δεν ξέχασα
Les feuilles mortes se ramassent à la pelle Τα πεσμένα φύλλα μαζεύονται με το φτυάρι
les souvenirs et les regrets aussi μαζί και οι αναμνήσεις και οι απογοητεύσεις
et le vent du nord les emporte κι βοριάς τα παρασύρει
dans la nuit froide de l‘oubli μέσα στην παγωμένη νύχτα της λήθης
Tu vois je n‘ai pas oublié Βλέπεις δεν ξέχασα
la chanson que tu me chantais το τραγούδι που μου τραγουδούσες

C‘est une chanson qui nous ressemble Είναι ένα τραγούδι που μας μοιάζει
Toi tu m‘aimais Εσύ μ’αγαπούσες
et je t‘aimais και σ’αγαπούσα
Et nous vivions tous deux ensemble Και ζούσαμε οι δυό μαζί
toi qui m‘aimais εσύ που μ’αγαπούσες
moi qui t’aimais εγώ που σ’αγαπούσα
Mais la vie sépare ceux qui s‘aiment Μα η ζωή χωρίζει αυτούς που αγαπιούνται
tout doucement τόσο γλυκά
sans faire de bruit χωρίς να κάνει θόρυβο
et la mer efface sur le sable κι η θάλασσα σβήνει πάνω στην άμμο
les pas des amants désunis… τα βήματα των αποχωρισμένων εραστών …

Mais mon amour silencieux et fidèle Αλλά η σιωπηλή και πιστή αγάπη μου

sourit toujours et remercie la vie χαμογελάει πάντοτε και ευχαριστεί τη ζωή

Je t‘aimais tant, tu étais si jolie Σ’αγαπούσα τόσο, ήσουν τόσο όμορφη

Comment veux–tu que je t‘oublie Πώς θέλεις να σε ξεχάσω
En ce temps–là la vie était plus belle Τότε η ζωή ήταν πιο όμορφη
et le soleil plus brûlant qu‘aujourd‘hui κι ο ήλιος πιο καυτός από σήμερα
Tu étais ma plus douce amie… Ήσουν η πιο γλυκιά μου φίλη …
Mais je n‘ai que faire des regrets Αλλά δεν μπορώ παρά να λυπάμαι
Et la chanson que tu chantais Και το τραγούδι που τραγουδούσες
toujours toujours je l‘entendrai πάντοτε πάντοτε θα το ακούω

C’est une chanson qui nous ressemble Είναι ένα τραγούδι που μας μοιάζει
Toi tu m’aimais Εσύ μ’αγαπούσες
et je t’aimais και σ’αγαπούσα
Et nous vivions tous deux ensemble Και ζούσαμε οι δυό μαζί
toi qui m’aimais εσύ που μ’αγαπούσες
et que j’aimais και που αγαπούσα
Mais la vie sépare ceux qui s’aiment Μα η ζωή χωρίζει αυτούς που αγαπιούνται
tout doucement τόσο γλυκά
sans faire de bruit χωρίς να κάνει θόρυβο
et la mer efface sur le sable κι η θάλασσα σβήνει πάνω στην άμμο
les pas des amants désunis τα βήματα των αποχωρισμένων εραστών…

απόδοση:

Στίχοι :  Jacques Prévert

Μουσική: Joseph Kosma

Το πρωτοτραγούδησε ο Yves Montand, το 1946, στην ταινία του Marcel Carné, «Les Portes de la Nuit« (οι Πύλες της Νύχτας)

.

.

.

.

.

.

.

τοπίο IV

στην Τίνα

(μεγαλώστε)

Οι δύο άνδρες καπνίζουν στην όχθη.
Η γυναίκα που κολυμπάει
χωρίς να σπάει την επιφάνεια,
δεν βλέπει παρά το πράσινο
του σύντομου ορίζοντά της.
Ζωσμένο από δέντρα κι ουρανό
απλώνεται το νερό
όπου η γυναίκα γλιστρά
χωρίς σώμα.
Στον ουρανό σύννεφα παίρνουν θέση
και μοιάζουν ακίνητα.
Ο καπνός παγώνει στον αέρα.
–
Κάτω απ’τον πάγο του νερού,
υπάρχει η χλόη.
Η γυναίκα περνάει από κει μόλις
που την αγγίζει ·  όμως εμείς,
με το σώμα μας,
την συνθλίβουμε, την πράσινη χλόη.
Δεν υπάρχει άλλο βάρος
πάνω σ’αυτά τα νερά.
Μόνοι εμείς νιώθουμε τη γή.
Ίσως το σώμα της
που ξεδιπλώνεται κάτω από το νερό
νιώθει τον πάγο
άπληστο ν’απορροφήσει
την νωθρότητα των καυτών μελών της
και να την τήξει ζωντανή
μέσα στο ακίνητο πράσινο.
Το κεφάλι της δεν κουνιέται.
–
Ήταν κι αυτή ξαπλωμένη,
εκεί που η χλόη έχει πλαγιάσει.
Το κρύο πρόσωπό της
αναπαυόταν στο μπράτσο της
και κοίταζε στη χλόη.
Κανείς δεν μιλούσε.
Ο πρώτος παφλασμός
που την υποδέχτηκε στο νερό
λίμναζε ακόμη στον αέρα.
Επάνω μας λιμνάζει ο καπνός.
Τώρα,
έρχεται στην όχθη και μας μιλά,
και στο μαύρο της κορμί τρέχουν χείμαρροι,
όπως ορθώνεται ανάμεσα στους κορμούς.
Η φωνή της
είναι ο μοναδικός ήχος
που ακούμε πάνω στο νερό
-βραχνή και δροσερή,
η ίδια φωνή όπως και πριν.
Σκεπτόμαστε,
ξαπλωμένοι στην όχθη,
αυτό το πιο βαθύ
και πιο δροσερό πράσινο
που κατάπιε το κορμί της.
Ύστερα,
ο ένας απ’τους δυό μας
βουτάει
κι ανακαλύπτοντας την πλάτη της,
με απλωτές που άφριζαν,
διασχίζει το ακίνητο πράσινο.

Cesare Pavese, Travailler fatigue, Paris, Gallimard, 1969, σσ.123-124.

Οι φωτογραφίες είναι όλες, αν δεν κάνω λάθος, από το deviantART : η τελευταία είναι του llailaa (την μεγάλωσα λίγο, γιατί κάποιος το ζήτησε, λίγες μονάχα ώρες πριν χαθεί για πάντα, εσείς μεγαλώστε την περισσότερο). Τώρα πια, αυτή η ανάρτηση είναι για ‘κείνον.

Απόδοση από τα γαλλικά :

–

–

–

–

[ play, για ν’ακούσετε το γραμμόφωνο ]