το ψέμα

Henri Michaux, not totally sepia, gouache

…
και τίποτε δεν θα μπορείς να μου κρύψεις
παρά μόνο της ζωής σου τ’ασήμαντα
σταθμούς μεγάλους και ορόσημα
γυρίσματα και χρόνους ατέλειωτους
στιγμές ακίνητες
και κεραυνούς
μα τίποτε άλλο
μόνο τα ίδια τα γεγονότα
που όμως σίγουρα
προορίζονται μια μέρα να ξεχαστούν…
απ’όλους…
και περισσότερο από σένα

Henri Michaux

μονάχα στην ψυχή
διαβάζονται τα σημάδια τους
τα ψαύουν τα δάχτυλά μου
ανάγλυφα, απτά
τ’αναζητούν παντού σου
άλλοτε ήπια κι άλλοτε πιο τραχιά
τ’ακολουθούν τις νύχτες
κι υποχωρούν τα δάχτυλα
στα βράχια σου τα κοφτερά
στα επάρματα
ξανά και ξανά
να μαλακώσουν τις κόψεις
κι έπειτα δάχτυλα χώνονται
πληγές να γεμίσουν που χαίνουν
να ζεστάνουν, να γιάνουν, να ησυχάσουν

ως πότε, μου γνέφεις
του νου ανησυχία
ξεχνάει πόσο πολύ μπορεί να διαρκέσει ένα τώρα
– μα μην πιστέψεις –
μέχρι την τελική σιωπή …

–

16 Ιουλίου 2009

–

[ play, για ν’ακούσετε το γραμμόφωνο ]