Αυλαία..

.

.

στον Τίτο Παπαμαστοράκη

.

χτες,

αποχαιρετισμός σήμερα το μεσημέρι

για έναν καλό φίλο

.

.

.

[ play, για ν’ακούσετε το γραμμόφωνο ]

καλοί λογαριασμοί …

.

Free yourself, by gnato

.
την είδα τέσσερεις φορές μέσα στους μήνες
την τελευταία το δέρμα θαμπό
σκούρο κόκκινο
σαν αίμα
που πάσχιζε να βγει
στου μάγουλου την επιφάνεια
κι ύστερα
ανέβηκα στα μάτια της
τα σκοτεινά κι αδιάφανα
της ίριδας τα ανοιχτόχρωμα φεγγίσματα
χαμένα
και πάνω τους
δάκρυνο πέπλο καλά απλωμένο
δεν είσαι καλά . .
είπα
είπε
φαίνεται ;
όμως την έχω δει
από μιά αρχή
στα γνώριμα τα περιγράμματά της
στην κάθε κίνηση και στη συγκίνηση
στα βάθη των σιωπών της
δεν είπαμε πολλά
ούτε τότε
ούτε ποτέ
ίσως τα πιότερα απ’το τηλέφωνο
κι όμως τη λόγιζα μια συγγενή
και τ’αλλα όλα απόμειναν ανείπωτα
γιατί αυτονόητα
κι ατέλειωτη η Εγνατία μπροστά μου
όλο κατάπινε το αυτοκίνητο
κι όλο είχε κι άλλη
και πέρασα το γεφυράκι
και γύρισα σ’ένα μετείκασμα
είκοσι μέτρα πριν
μια πινακίδα
ένα κεφαλαίο
τ’άλλα πεζά
κι ολοστρόγγυλα
Τρελοχείμαρρος
αυτή είναι είπα
και χαμογέλασα
ποτέ δεν έκανα
πιο επιτυχημένο συνειρμό
και τώρα πια
κάθε φορά στο γεφυράκι
βλέπω εκείνη

–

–

Στην Ι.Π., που ξέρει πώς να λογαριάζεται πρώτα-πρώτα με τον εαυτό της

Παρασκευή 18(11) Σεπτεμβρίου 2009

η φωτογραφία είναι από το deviantART

[ play, για ν’ακούσετε το γραμμόφωνο ]

ρωγμή

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

με ράγισες

όχι γιατί μου στέρησες

αλλά γιατί μου χάρισες

χίλια κομμάτια

τώρα πια

όπου με πας

για ένα χρώμα και ένα χώμα
που με στοιχειώνουν,
που τριγυρίζω
πολλά χρόνια τώρα
και δεν μ’αφήνουν

–

–

–

[ play, για ν’ακούσετε το γραμμόφωνο ]