
1.- δικό μου, tête en pierre, crayon aquarellable σε χαρτόνι, 174X268 mm, Paris, 12mai1991. Για λίγο μεγαλύτερη ανάλυση, στην «προσωπική πινακοθήκη». ©All rights reserved
με κάθε χτύπημα
πέφτει κι ένα κομμάτι πέτρας ..
με κάθε κομμάτι που χάνει
σμιλεύεται όλο και πιο πολύ η μορφή της ..
κι η πέτρα αρχίζει με τα χρόνια
να μοιάζει με κάτι ..
γιατί κανένας δεν γεννήθηκε άνθρωπος ..
πότε πιο αργά, πότε πιο λαχανιασμένα …
χτύπημα το χτύπημα,
γίνεται και γίνεται …
.
.
.
–

[ play, για ν’ακούσετε το γραμμόφωνο ]
If you like, please share:
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...