είναι πάρα πολύ αργά

15 Ιανουαρίου, 2012

Georges Moustaki, Il est trop tard


Όσο κοιμόμουν, όσο ονειρευόμουν,
Οι δείκτες του ρολογιού γύρισαν, είναι πάρα πολύ αργά.
Η παιδική μου ηλικία είναι τόσο μακρινή, είναι κιόλας αύριο.
περνάει, ο χρόνος περνά, δεν απομένει πια πολύς καιρός.

Όταν σ ‘αγαπούσα, όταν σε είχα,
Ο έρωτας πέταξε, είναι πάρα πολύ αργά.
Ήσουν τόσο όμορφη, είμαι μόνος στο κρεβάτι μου.
Περνάει, ο χρόνος περνά, δεν απομένει πια πολύς καιρός.

Κι όσο τραγουδούσα την ακριβή την ελευθερία μου,
Κάποιοι την αλυσόδεσαν, είναι πάρα πολύ αργά.
Κάποιοι πολέμησαν, εγώ δεν το έμαθα ποτέ.
Περνάει, ο χρόνος περνά, δεν απομένει πια πολύς καιρός.

Κι όμως εξακολουθώ να ζω, ακόμη κάνω έρωτα,
Κάποτε μου συμβαίνει και να τραγουδήσω με την κιθάρα μου
Για το παιδί που υπήρξα, για το παιδί που έκανα.
Περνάει, ο χρόνος περνά, δεν απομένει πια πολύς καιρός.

Όσο τραγουδούσα,
Όσο σ’ αγαπούσα,
Όσο ονειρευόμουν,
Υπήρχε ακόμη καιρός…Pendant que je dormais, pendant que je rêvais,
Les aiguilles ont tourné, il est trop tard.
Mon enfance est si loin, il est déjà demain.
Passe, passe le temps, il n’y en a plus pour très longtemps.

Pendant que je t’aimais, pendant que je t’avais,
L’amour s’en est allé, il est trop tard.
Tu étais si jolie, je suis seul dans mon lit.
Passe, passe le temps, il n’y en a plus pour très longtemps.

Pendant que je chantais ma chère liberté,
D’autres l’ont enchaînée, il est trop tard.
Certains se sont battus, moi, je n’ai jamais su.
Passe, passe le temps, il n’y en a plus pour très longtemps.

Pourtant, je vis toujours, pourtant, je fais l’amour,
M’arrive même de chanter sur ma guitare,
Pour l’enfant que j’étais, pour l’enfant que j’ai fait.
Passe, passe le temps, il n’y en a plus pour très longtemps.

Pendant que je chantais,
Pendant que je t’aimais,
Pendant que je rêvais,
Il était encore temps.

απόδοση από τα γαλλικά,

Advertisement

ίχνη του χρόνου βαθειά και ρηχά-Sarah

28 Νοεμβρίου, 2008

Σάρα

Η γυναίκα που κοιμάται στο κρεβάτι μου

hypericum perforatum

Δεν είναι πια είκοσι χρονών, εδώ και πολύ καιρό.
Mαύροι κύκλοι στα μάτια
Από τα χρόνια
Από τους έρωτες
Από μέρα σε μέρα,
Στόμα φθαρμένο
Από τα φιλιά,
Υπερβολικά συχνά, αλλά
Υπερβολικά κακά δοσμένα,
Δέρμα ωχρό
Παρά την πούδρα,
Πιο χλωμό κι από μία
Κηλίδα φεγγαριούleaf
H γυναίκα που κοιμάται στο κρεβάτι μου
Δεν είναι πια είκοσι χρονών, εδώ και πολύ καιρό.
Βαριά τα στήθη
Από τους πολλούς έρωτες,
Δεν λέγονται
Θέλγητρα,
Αποκαμωμένο σώμα
Υπερβολικά χαϊδεμένο,
Υπερβολικά συχνά αλλά
Υπερβολικά κακά αγαπημένο.
Πλάτη κυρτή
Μοιάζει να φέρει
Τις αναμνήσεις
Από τις οποίες χρειάστηκε να ξεφύγει
leafΗ γυναίκα που κοιμάται στο κρεβάτι μου
Δεν είναι πια είκοσι χρονών, εδώ και πολύ καιρό.
Μη γελάτε.
Μην την αγγίζετε.
Κρατείστε τα δάκρυά σας
Και τους σαρκασμούς σας.
Όταν η νύχτα
Μας ενώνει,
Το σώμα της, τα χέρια της
Δίνονται στα δικά μου
Κι είναι η καρδιά της
Η σκεπασμένη από κλάματα
Κι από πληγές
Που με καθησυχάζει

© Γιά την απόδοση

.


25a

Sarah

La femme qui dort dans mon lit
N’a plus vingt ans depuis longtemps.
Les yeux cernés
Par les années,
Par les amours
Au jour le jour,
La bouche usée
Par les baisers,
Trop souvent mais
Trop mal donnés,
Le teint blafard
Malgré le fard,
Plus pâle qu’une
Tâche de lune.

leaf

La femme qui dort dans mon lit
N’a plus vingt ans depuis longtemps.
Les seins trop lourds
De trop d’amours
Ne portent pas
Le nom d’appâts,
Le corps lassé
Trop caressé,
Trop souvent mais
Trop mal aimé.
Le dos voûté
Semble porter
Les souvenirs
Qu’elle a dû fuir.

leaf

La femme qui dort dans mon lit
N’a plus vingt ans depuis longtemps.
Ne riez pas.
N’y touchez pas.
Gardez vos larmes
Et vos sarcasmes.
Lorsque la nuit
Nous réunit,
Son corps, ses mains
S’offrent aux miens
Et c’est son cœur
Couvert de pleurs
Et de blessures
Qui me rassure.

Του Georges Moustaki, από τον Serge Reggiani (1922-2004)

Πρωτοδημοσιεύτηκε και σχολιάστηκε εδώ

25a


Αρέσει σε %d bloggers: