Henri Michaux
είχαν κι οι δυό από ένα μπλογκ
γράψιμο στο γράψιμο
εξυπνάδες
πότε-πότε μια χαρακιά
αναγνωριστική
γράψιμο στο γράψιμο
έγινε κάτι σαν τσατ
τα γνωστά
ύστερα αντάλλαξαν η-μέηλ
τηλεφωνήθηκαν
έπρεπε να συναντηθούν
πώς θ’αναγνωριστούν
έδωσαν κι οι δυό τους
μονάχα όσα τόλμησαν
μα όχι τ’αληθινά τα σημάδια …
αμηχανία, τα τυπικά
σχέδιο έπειτα από χρήση μεσκαλίνης, Henri Michaux, 1960, μελάνη σε χαρτί, (32 x 23.9 cm).
ύστερα σιωπή
γιατί δεν λες κάτι
τι να πω
θάθελα κάτι να πω
όχι μισό
μη σε τρομάξω
λένε πως ρίχνω μεγάλη σκιά
πως βάζω έναν καθρέφτη στα μούτρα τους
που κανένας δεν ζήτησε
και δεν αντέχομαι
πως δείχνομαι γυμνή
άοπλη στον έρωτα της κάθε συνάντησης
μ’όποιον και νάναι
και μαζί αμείλικτα πάνοπλη
με όσα έχω
και δεν μπορούν να βλέπουν
να μ’αντικρύζουν
κι εγώ νομίζω πως κάνω ένα δώρο
ανεπιθύμητο όμως
κι όταν με θέλεις
και το δεχτείς
θα έρθω και πάλι σ’ένα ξανά
μόνο που τότε θα ξέρεις
–
.
.
.
[ play, για ν’ακούσετε το γραμμόφωνο ]
Δημοσιεύθηκε από Hypericum Perforatum 
Hypericum Perforatum 