φθινοπωρινό … (δεν γίνεται πιο..)

.

«Les Feuilles Mortes» « Τα Νεκρά Φύλλα »

.

Oh! Je voudrais tant que tu te souviennes Ω ! Πόσο θάθελα να θυμηθείς

des jours heureux où nous étions amis ευτυχισμένες μέρες που ήμασταν φίλοι
En ce temps-là la vie était plus belle Τότε η ζωή ήταν πιο όμορφη
et le soleil plus brûlant qu’aujourd’hui κι ο ήλιος πιο καυτός από σήμερα
Les feuilles mortes se ramassent à la pelle… Τα πεσμένα φύλλα μαζεύονται με το φτυάρι…
Tu vois je n‘ai pas oublié Βλέπεις δεν ξέχασα
Les feuilles mortes se ramassent à la pelle Τα πεσμένα φύλλα μαζεύονται με το φτυάρι
les souvenirs et les regrets aussi μαζί και οι αναμνήσεις και οι απογοητεύσεις
et le vent du nord les emporte κι βοριάς τα παρασύρει
dans la nuit froide de l‘oubli μέσα στην παγωμένη νύχτα της λήθης
Tu vois je n‘ai pas oublié Βλέπεις δεν ξέχασα
la chanson que tu me chantais το τραγούδι που μου τραγουδούσες

C‘est une chanson qui nous ressemble Είναι ένα τραγούδι που μας μοιάζει
Toi tu m‘aimais Εσύ μ’αγαπούσες
et je t‘aimais και σ’αγαπούσα
Et nous vivions tous deux ensemble Και ζούσαμε οι δυό μαζί
toi qui m‘aimais εσύ που μ’αγαπούσες
moi qui t’aimais εγώ που σ’αγαπούσα
Mais la vie sépare ceux qui s‘aiment Μα η ζωή χωρίζει αυτούς που αγαπιούνται
tout doucement τόσο γλυκά
sans faire de bruit χωρίς να κάνει θόρυβο
et la mer efface sur le sable κι η θάλασσα σβήνει πάνω στην άμμο
les pas des amants désunis… τα βήματα των αποχωρισμένων εραστών …

Mais mon amour silencieux et fidèle Αλλά η σιωπηλή και πιστή αγάπη μου

sourit toujours et remercie la vie χαμογελάει πάντοτε και ευχαριστεί τη ζωή

Je t‘aimais tant, tu étais si jolie Σ’αγαπούσα τόσο, ήσουν τόσο όμορφη

Comment veux–tu que je t‘oublie Πώς θέλεις να σε ξεχάσω
En ce temps–là la vie était plus belle Τότε η ζωή ήταν πιο όμορφη
et le soleil plus brûlant qu‘aujourd‘hui κι ο ήλιος πιο καυτός από σήμερα
Tu étais ma plus douce amie… Ήσουν η πιο γλυκιά μου φίλη …
Mais je n‘ai que faire des regrets Αλλά δεν μπορώ παρά να λυπάμαι
Et la chanson que tu chantais Και το τραγούδι που τραγουδούσες
toujours toujours je l‘entendrai πάντοτε πάντοτε θα το ακούω

C’est une chanson qui nous ressemble Είναι ένα τραγούδι που μας μοιάζει
Toi tu m’aimais Εσύ μ’αγαπούσες
et je t’aimais και σ’αγαπούσα
Et nous vivions tous deux ensemble Και ζούσαμε οι δυό μαζί
toi qui m’aimais εσύ που μ’αγαπούσες
et que j’aimais και που αγαπούσα
Mais la vie sépare ceux qui s’aiment Μα η ζωή χωρίζει αυτούς που αγαπιούνται
tout doucement τόσο γλυκά
sans faire de bruit χωρίς να κάνει θόρυβο
et la mer efface sur le sable κι η θάλασσα σβήνει πάνω στην άμμο
les pas des amants désunis τα βήματα των αποχωρισμένων εραστών…

απόδοση:

Στίχοι :  Jacques Prévert

Μουσική: Joseph Kosma

Το πρωτοτραγούδησε ο Yves Montand, το 1946, στην ταινία του Marcel Carné, «Les Portes de la Nuit« (οι Πύλες της Νύχτας)

.

.

.

.

.

.

.

Advertisement