μικρές οάσεις

.

μικρές οάσεις
τα σούρουπα του λαιμού
οι σκιές
που ο ήλιος δεν φτάνει
παρά μ’ένα νικημένο παιχνίδισμα
να σκύψεις
να πιεις
να διψάσεις

Παρασκευή, 14 Αυγούστου 2009

Paul Klee, Southern Gardens, 1936

.

[ play, για ν’ακούσετε το γραμμόφωνο ]

(ανα)πνοή μου

Παρασκευή 11Σεπτεμβρίου 2009

–
σε είδα
στη λευκή σελίδα
άπιαστη πνοή
στην ανάσα του ύπνου σου
που δεν χόρτασα
σε είδα
πέρα από τη σιωπή
την κραυγή
την απουσία
σε είδα
σ’ένα χλωμό ακόμη καμβά
γυμνό από χρώματα
άγουρο
σε είδα
στον ήχο του χαρτιού
που ξεφύλλισαν δάχτυλα
και στης φωνής μια χαραμάδα
που στάθηκε να μου διαβάσει
σε είδα
σ’ένα κομμάτι γης
στο υπερπέραν
στο κάτω απ’την πατούσα μου
σε είδα
καθώς έκανα
τον γύρο των μυστικών σου
και τώρα πάλι
σου κρατώ
όλη τη συγκομιδή της ζωής μου
για να σε δω

η φωτογραφία είναι από το deviantART

–

[ play, για ν’ακούσετε το γραμμόφωνο ]

ρωγμή

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

με ράγισες

όχι γιατί μου στέρησες

αλλά γιατί μου χάρισες

χίλια κομμάτια

τώρα πια

όπου με πας

για ένα χρώμα και ένα χώμα
που με στοιχειώνουν,
που τριγυρίζω
πολλά χρόνια τώρα
και δεν μ’αφήνουν

–

–

–

[ play, για ν’ακούσετε το γραμμόφωνο ]

μιας νύχτας ανα(σ)τολή

στην ώρα του σούρουπου
στη διαστολή της σιωπής
που όλα τα χωράει
και οι σκιές χάνονται
στην ώρα
που δεν είναι για τίποτε
μόνο αργό μεταίχμιο
το πιο σίγουρο σημάδι στο χρόνο
κι άλλη μια μέρα που τέλειωσε
και πέθανε ανακουφιστικά
λυτρωτικά
σ’ένα ανείπωτο ‘ουφ’
και τίποτε δεν την κρατάει μέσα
πρέπει να βγει
να τη δει να τελειώνει
κι ένας λυγμός πενθεί
του ήλιου το βούτηγμα
το ραγισμένο
σ’ορίζοντα αιματηρό
κι εκείνη μόνη
επί σκηνής
να συνοψίζει τις ήττες της
και την ανώφελη αιματοχυσία
κι όλα όσα πήγαν χαμένα
δεν τα θυμάται
μα την σμιλέψανε πριν να χαθούν
και τα νιώθει σ’ένα σώμα
δεμάτι τεντωμένες χορδές
να πάλλονται
και τις ακούει
κι ο χρόνος κυλά
τα βήματά του αφουγκράζεται
την πλησιάζει
την τύλιξε
και δεν υπάρχει γύρω ψυχή
μα είναι λιγότερο μόνη
κι ο ήλιος τη γεμίζει
θαρρείς και βούτηξε μέσα της
και λαχταρά
χωρίς βιάση
να υποδεχτεί μια νύχτα
πού όλα τα υπόσχεται
μα τα κρατάει μυστικά
άλλη μια νύχτα
τομή σε σάρκα ζεστή
καθώς η κάθε στιγμή
η κάθε γωνιά της
αφήνει στα πόδια της
κι ένα καινούριο πανόραμα

–

Τρίτη 18 Αυγούστου 2009

–

–

[ play, για ν’ακούσετε το γραμμόφωνο ]