.
Small Paper Boat
Petit Bateau en Papier
Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009
έγινες
χάρτινη βαρκούλα
διπλωμένο
ξεδιπλωμένο χαρτί
χρωματιστή αυταπάτη
κι έφυγες στο νερό
μα δεν πήγες μακριά
βράχηκες
κι έπειτα μπάταρες
γύρω από τα πόδια μου
[ play, για ν’ακούσετε το γραμμόφωνο ]
Hypericum Perforatum 
αααα !!! κοίτα
μια χρωματιστή χάρτινη βαρκούλα στα πόδια σου
βρε hypericum…!
βγάλε τη μπαταρισμένη βαρκούλα απ’ το νερό…
θα λιώσει…
είναι χάρτινη…
δε βλέπεις;
:)))))
Με αυτές τις βάρκες
κάνεις τα πιό μακρινά ταξίδια.
Με πρόλαβες!
Συνοδοιπορος,
βρε Συνοδοιπόρε … !
ποια βαρκούλα να πρωτοβγάλω
μαζεύτηκαν πολλές
ποια είμαι εγώ
να πολεμήσω τη φθορά της ;
κι αφού ως τόσο μόνο άντεξε
ας λιώσει !
Τσαλαπετεινός,
συμφωνώ μαζί σου
μα δεν ξέρεις πόσο
οι βάρκες της αυταπάτης
μας πάνε πιο μακριά
μακράν οι καλύτερες !
μόνο που δεν κρατούν πολύ !
μα τι σε πρόλαβα λες ;
θα πει :
από το ράμφος σου το πήρα ;
:)
Παίζεις με τις εκφραστικές αντιθέσεις, εικάζω για να ξορκίσεις τις πραγματικές αντιθέσεις. Γλυκύτατο.
px,
Πάνο μου,
παίζω και ξορκίζω
όμως τελικά
το ευχέλαιο δεν πέτυχε
κι ως λογικός άνθρωπος
πήρα μια καλή γάτα
.. αν δεν πιστέψεις στο ταξίδι σου
δε θάρθει ποτέ ο άνεμος να σε ταξιδέψει
και θα μπατάρεις στην ..Ιθάκη σου
πριν καν να βγείς στον πηγαιμό ..
.. Άμυαλη βάρκα!
καλησπέρα
και σε πάτησα,
όχι για να ξεχάσω
αλλά για δω
πόσο εύκολα
σε διαλύει το νερό
καλό βράδυ
΄Τόσες πολύχρωμες βάρκες, δεν μπορεί κάποια θα ξεμπαταριστεί, και θα ταξιδέψει μακριά στα πέρατα των θαλασσών και των ψυχών, ολόψυχα στο εύχομαι
έχεις εκπληκτική πένα
Καλό σου βράδυ
Το ευχέλαιο, καλή μου, το κάνουμε κάθε μέρα με και για τον εαυτό μας. Όλοι οι άλλοι από γύρω συμπληρώνουν, επιβεβαιώνουν και τονίζουν τις μοναξιές μας. Στο μεταξύ ανοίγουμε με τις γραφές μας μικρές οπές για να διοχετευτεί το μαζεμένο πύο. Και εσύ, πίστεψέ με, το κάνεις πολύ καλά.
καιρό είχα να περάσω από δω…κι από αλλού, κι από παντού γενικώς! Και άλλαξες τα «έπιπλα», έβαλες και γραμμόφωνο να παίζει…και έριξες και τις βάρκες στα νερά!
Και τι έγινε κι αν μπατάρουν; Το λίγο ταξίδι που τους έλαχε το έκαναν. Κι αν τους έπρεπε κι άλλο, ας έβαζαν τα αδιάβροχά τους! Το θέμα είναι για πόσο ακόμα θα είναι εκεί, γύρω από τα πόδια μας, να βλέπουμε τα λιωμένα κουφάρια τους και να μελαγχολούμε!
Angel^j^,
έτσι ακριβώς ..
δεν πίστεψε η βαρκούλα
οι φόβοι της
πιο μεγάλοι από το μπόι της
πώς να τους χωρέσει ;
το φορτίο
ανεξέλεγκτο πήγαινε πέρα-δώθε
δεν ήταν δεμένο
κι έτσι δεν έχει πηγαιμό
μα πώς να φταίει αυτή
τόση ήταν !
Alexmil,
μπά !
δεν την πάτησα !
δεν χρειάστηκε
όλα τα έκανε μόνη της
όμως
ήμουν εκεί
και την έβλεπα
ippoliti-ippoliti,
» Τόσες πολύχρωμες βάρκες
δεν μπορεί κάποια θα αποπλέυσει
και θα ταξιδέψει
μακριά στα πέρατα
των θαλασσών και των ψυχών..»
πρέπει όμως να τη βρώ …
πρέπει ..
px,
πόσο δίκιο έχεις ..
» και … γράφω
για να σώσω το τομάρι μου.. »
στο ξανάπα ..
κόκκινο μπαλόνι
μου,
καιρό είχες να περάσεις..
κι άλλαξαν τα “έπιπλα”
και μπήκε το γραμμόφωνο
κι έριξα τις βάρκες
αλλά δεν ήταν σωσίβιες ..
αβύθιστες ..
ούτε μία ..
δεν θα μπορούσες
να τα γράψεις καλύτερα
όμως εσύ
πού τα ξέρεις όλα αυτά
μικρό κορίτσι ..
ή μήπως ξέρεις κάτι ;
;)
Και «ιεροσυλώντας» επι των στίχων του Σκαρίμπα:
«πάταγα γω στραβός μες τα νερά
κι εσύ… βαρκούλα»
αλέξανδρος ανδρουλάκης,
αν καταλαβαίνω καλά,
προτείνεις δλδ
να αθωώσουμε τη βαρκούλα ;
Ελπίζω ότι είδες από ‘κει’ τη βάρκα στο μετρό και κατάλαβες, γιατι σου είπα ότι με πρόλαβες …
Τσαλαπετεινός,
ναι..
τα είδα τα ποιήματά σου
και κατάλαβα
μα επιστρέφω
απόψε αργά το βράδυ
από πολύ μακριά
και θα σε επισκεφθώ
αν το ταξίδι ισχύει ακόμη..